Τα πόδια του Ηνίοχου : Ποδιατρική / Ποδολογική εκτίμηση

Βρίσκομαι σε ένα από τα πιο ιερά μέρη της Ελληνικής γης, στους Δελφούς. Έχω ήδη μπει στο μουσείο, και έχω θαυμάσει, βιαστικά, διάφορα εκθέματα. Πως μπορεί κάποιος να θαυμάσει κάτι βιαστικά ? Έτσι υποθέτω, μιάς και δεν μπορούσα να ανακαλέσω στην μνήμη μου, ότι είχα δεί, πριν από λίγη ώρα. Η σκέψη μου και τα μάτια μου, βρίσκονταν σε διαφορετική αποστολή μεταξύ τους. Τα μάτια βλέπανε τα εκθέματα αλλά η σκέψη μου ήταν μακριά, σε άλλο χρόνο, σε άλλο χώρο, ανάμεσα σε εκκρεμότητες και υποχρεώσεις που είτε δεν είχα εκπληρώσει – ολοκληρώσει και άρχιζαν να παίρνουν μεγαλύτερο σχήμα και βαρύτητα, είτε με νέες που αφορούν το άμεσο μέλλον. Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει σπάνια. ” Εδώ δεν θυμάμαι αν έκλεισα το θερμοσίφωνα, μόλις φεύγω από το σπίτι, τα εκθέματα θα θυμηθώ ?” αναρωτιέμαι έχοντας ένα αυτοσαρκαστικό χαμόγελο. Σύντομα, βρίσκομαι  σε μια ξεχωριστή αίθουσα,  με  ένα αριστούργημα της πρώιμης κλασικής περιόδου, τον Ηνίοχο, ένα άγαλμα ιδιαίτερα γνωστό, παγκοσμίως https://el.wikipedia.org/wiki/Ηνίοχος_(άγαλμα_Δελφών) . 

Μπροστά μου, υπήρχε αρκετός κόσμος από διάφορες χώρες, όπου κρατούσαν φωτογραφικές μηχανές, κινητά τηλέφωνα, κάθε λογής ηλεκτρονικές ταμπλέτες σαν να προσπαθούσαν να πάρουν συνέντευξη από κάποιο διάσημο πρόσωπο τηλεοπτικής σειράς. Δεξιά μου υπήρχε ένας άνδρας της ασφάλειας χώρου, συνηθισμένος προφανώς από την εικόνα αυτή , ενώ αριστερά μου υπήρχε ένα άδειο ξύλινο κάθισμα με μεταλλικό σκελετό τύπου μπάρας, όπου μπορούσαν να κάτσουν 2-3 άνθρωποι. Φυσικά, προτίμησα να καθίσω, μιάς και η απόσταση από το ιερό του Απόλλωνα ήταν σεβαστή.

Ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί, έχοντας πλέον τα απαραίτητα φωτογραφικά τρόπαια, και από την θέση που βρίσκομαι έχει δημιουργηθεί ένα κενό όπου μπορώ να έχω οπτική επαφή με τα πόδια του Ηνίοχου. Έχω ξαναδεί στο παρελθόν το άγαλμα όμως δεν είχα προσέξει τις λεπτομέρειες στα πόδια. Κατευθύνομαι προς το μέρος του, έχοντας το ύφος έμπειρου κριτικού τέχνης, ώστε να παρατηρήσω καλύτερα και από κάθε οπτική τα πόδια του. Ήταν σαν αληθινά, με λεπτομέρειες απίστευτες όπως οι φλέβες, οι αρθρώσεις, τα πάντα. Βγάζω από το τσαντάκι μου ένα σημειωματάριο και αρχίζω να γράφω την ποδιατρική-ποδολογική εκτίμηση μου :

” Τα πόδια του Ηνίοχου παρουσιάζουν υψηλή ποδική καμάρα, δηλαδή σχετική κοιλοποδία, με υπτιασμό (προς τα έξω) του προσθίου ποδός, έχοντας ουδέτερη θέση υπαστραγαλικής με ευθεία, κάθετη σχέση γαστροκνημίου – πτέρνας, μικρή, ελαφρά γαμψοδακτυλία των υπολοίπων δακτύλων ενώ υπάρχει αυξημένη πιθανότητα δύσκαμπτου Μεγάλου δακτύλου (περιορισμός ραχιαίας κάμψης), με συνέπεια να υπτιάζει ο πρόσθιος πόδας ακόμη περισσότερο κατά την βάδιση, γι’ αυτό και η έντονη προπέτεια της 5ης κεφαλής μεταταρσίου ”  

Πλέον, έχοντας τις παραπάνω παρατηρήσεις μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν η απεικόνιση του πελματογραφήματος του και φυσικά τις τυχόν ενοχλήσεις που θα είχε τότε, η πιθανές κακώσεις που θα συναντούσε στην πορεία. Αρχίζω να γράφω με σειρά προτεραιότητας τα (πιθανά) προβλήματα αυτά :
1.     Πελματιαία Απονευρωσιοπάθεια
2.     Πόνος Ραχιαία στην 1η κεφαλή μεταταρσίου (Δύσκαμπτος Μ. Δάκτυλος)
3.     Ευαισθησία – πόνος στο κυβοειδές οστό (Σύνδρομο κυβοειδούς)
4.     Υπέρχρηση περονιαίων μυών (πόνος – κάματος στην εξωτερική μεριά του ποδιού)
5.     Τενοντίτιδα Αχιλλείου (στην κατάφυση)
6.     Υπερκερατώσεις στην 5η κεφαλή αλλά και αυξημένη πιθανότητα για μεταταρσσιαλγία

Σε ξεχωριστή σελίδα ξεκινάω να σημειώνω τα μέτρα πρόληψης/αντιμετώπισης αυτών των πιθανών προβλημάτων  : Κατασκευή λειτουργικών ορθοτικών πελμάτων με υποστήριξη ποδικής καμάρας, λίγο τακούνι (υποθέτω οτι θα παρουσίαζε λογικά και σχετικό περιορισμό ραχιαίας κάμψης ποδοκνημικής) και πρόσθια εξωτερική σφήνα. Προτείνω και διατάσεις γαστροκνημίου αλλά καλό θα ήταν να γίνουν και κάποιες ανατάξεις στην ποδοκνημική και κυβοειδές. Μιάς και συνήθως τα πόδια αυτού του τύπου, είναι περισσότερο επιρρεπή για διαστρέμματα, λογικό ήταν να προτείνω και ασκήσεις ιδιοδεκτικής και ενδυνάμωσης αλλά σε αυτή την περίπτωση, μιάς και με το τέθριππο, γίνεται ήδη κάτι τέτοιο, δεν θα χρειαζόταν.

Βάζω το στυλό και το σημειωματάριο στο τσαντάκι, αισθάνομαι ότι είμαι κάποιος σπουδαίος, από την στιγμή που μπόρεσα να προσεγγίσω-προβλέψω τα πιθανά ιατρικά προβλήματα στα πόδια του Ηνίοχου. Το επιστημονικό ¨Εγώ” άρχισε να ανεβαίνει, παράλληλα με την ματιά μου, προς τα πάνω. Αντικρύζω το σώμα, τα χέρια, και η ματιά μου ανεβαίνει βασανιστικά αργά. Αντικρύζω το πρόσωπο, κοιτάω τον Ηνίοχο στα μάτια. Αυτά τα μάτια ! Ο χρόνος δεν υπάρχει εκείνη την στιγμή, δεν καταλαβαίνω αν υπάρχουν άλλοι στην αίθουσα, …άλλωστε … δεν με νοιάζει. Στο κεφάλι του έχει την χαρακτηριστική κορδέλα με τον μαίανδρο, έμβλημα των μυημένων στα μυστήρια των Καβείρων και στην Μεγάλη Θεά. Γνωρίζει καλά το ταξίδι της ψυχής, την ουσία του, με ευθυτενές σώμα μετά από έναν σκληρό αγώνα. Είναι νικητής, αλλά απίστευτα συγκρατημένος, δίχως ηλίθια χαμόγελα, γεμάτος αυτοπεποίθηση, αναδεικνύει το κάλος και την αρμονία σε συνδυασμό με ένα γυμνασμένο σώμα, όπου δίχως κόπο κρατάει τα ηνία από τέσσερα άλογα κούρσας.

Τα ελέγχει όλα, με την σκέψη του , τον Νού του, συγκεντρωμένος, με το βλέμμα του, ….αυτό το βλέμμα …σαν τον ίδιο τον Απόλλωνα, σαν Θεός. Η λέξη/έννοια “Ακεραιότητα” προσωποποιημένη σε ένα Άγαλμα. Πόσο μικρός νιώθεις όταν αντικρύζεις έναν άνθρωπο με συμπεριφορά, στάση, βλέμμα ενός Θεού ? Εστιάστηκα στο ανατομικό κομμάτι που ενώνει τον άνθρωπο με την γή, χάνοντας το κομμάτι εκείνο που ενώνει τον άνθρωπο με τον ουρανό, τις υψηλές ιδέες. Αμέσως έρχονται στον Νού Πλατωνικά κείμενα με τον Ηνίοχο που συγκρατεί τα πάθη, τις ελλείψεις, τις υπερβολές, έχοντας πειθαρχία. Κοιτάζοντας τον Ηνίοχο στα μάτια, καταλαβαίνεις ότι δεν ξέρεις τίποτα, δεν ξέρεις ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό. Και εκείνος το γνωρίζει και είναι εκεί, μια στιγμή νίκης που είναι αιώνια.

α πόδια δεν είναι μόνο αρθρώσεις, μοχλοί και νόμοι της φυσικής ! Άλλωστε υπάρχουν τόσοι και τόσοι ιστοί που αλληλοεπιδρούν προκειμένου να φέρουν ένα αποτέλεσμα. Νομίζουμε ότι γνωρίζουμε αρκετά, ενώ επιστήμονες ανακαλύπτουν νέα καινούργια όργανα και κανάλια επικοινωνίας στο ανθρώπινο σώμα. Ποιος είναι ο ρόλος του εγκεφάλου και του Νού σε σχέση με τον πόνο και πόσο σημαντικά είναι τα θέματα αρμονίας με τον εαυτό μας και με τους άλλους συνοδοιπόρους ? Γιατί ορισμένοι με έναν τύπο ποδιού αναπτύσσουν συγκεκριμένα προβλήματα ενώ άλλοι με τον ίδιο τύπο δεν έχουν ποτέ ενοχλήσεις ? Τα ερωτήματα είναι πάρα πολλά, ….ατελείωτα …!

Μεταφέρω το σαρκίο μου, κουρασμένος, στην γνώριμη ξύλινη καρέκλα. Βγάζω το σημειωματάριο μου, τραβάω μια διαγώνια γραμμή ακυρώνοντας όλα αυτά που είχα γράψει. Με ωραία γράμματα γράφω με προσοχή και περίσσια σιγουριά:  Ο Ηνίοχος δεν θα παρουσίαζε ποτέ κανένα πρόβλημα στα πόδια ! Δεν θα “επέτρεπε” να αποσπαστεί η προσοχή του από αυτά που πρέπει να κάνει. Ακόμη και αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα είχε το ίδιο ατάραχο και σίγουρο ύφος, και κανείς δεν θα ήξερε τίποτα …ούτε κάν ο ίδιος !