Ευχαριστίες !!!

Στιγμή προσωπικής χαράς. Ας κάνω μια στάση παιδιά, να το περιεργαστώ, να χαρώ με τους ανθρώπους που με αγαπάνε και φυσικά να τους ευχαριστήσω.

Πριν από δύο χρόνια ξεκίνησα ένα ταξίδι με πλοίο το  Institute of Motion Analysis and Research, τμήμα ιατρικής, πανεπιστημίου Dundee με σκοπό να βρω απαντήσεις σε επαγγελματικά θέματα που με απασχολούσαν. Μου άρεσε το μότο «Ότι κινείται μπορεί και να μετρηθεί». Κάλυψα αρκετές από τις ερωτήσεις μου αλλά ως γνωστό δημιουργήθηκαν τόσες μα τόσες άλλες. Άραγε, τελειώνει ποτέ ?

Απολογισμός έργου (μέχρι στιγμής) όπου στην αρχή μου φάνηκε σαν τεράστιο βουνό, ίσως γιατί μεγαλώνω ή γιατί έχω κάψει μάλλον τα εγκεφαλικά μου κύτταρα : Τέσσερεις (4) ομάδες μαθημάτων από πέντε (5) η κάθε μία, σύνολο 20 μαθήματα, μεταξύ των οποίων Gait Analysis, Running Analysis, Calculation of Kinematic parameters, Calculation of Kinetic Parameters, Sports Biomechanics, Energy Analysis κτλ. Στα δύο έτη συνολικά δόθηκαν 20 εργασίες, και τέσσερεις γραπτές τρίωρες εξετάσεις, όπου έλαβαν αίσιο τέλος σήμερα.

Φυσικά όλοι βλέπουν την κορυφή στο παγόβουνο δίχως να είναι ορατή η τεράστια βάση όπου στηρίζεται. Τίποτα δεν θα ήταν εφικτό για μένα, δίχως την σύντροφό μου Κωνσταντίνα, που πάντα, σαν αφανής (!!!) ήρωας μεριμνούσε για τους ψυχαναγκασμούς μου, τα άγχη μου, τα νεύρα μου και ότι άλλο. Η στήριξη της είναι πάντα μοναδική ! Πώς το λένε μωρέ ? Πίσω από μια μεγαλειώδη γυναίκα, βρίσκεται ένας άντρας ?

Δίχως να έχω κάποια σειρά προτεραιότητας, Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την γλυκιά Μαριλία για τις βραδινές ώρες ιδιαίτερων φροντιστηρίων με ασκήσεις μαθηματικών, τριγωνομετρίας και φυσικής. Ο γέρικος σκύλος δεν μαθαίνει εύκολα καινούργια κόλπα και μερικές φορές προσπαθούσα να ξεγλιστρήσω από τις ασκήσεις με ένα μπουκάλι κρασί. Ήταν απτόητη, και προφανώς ακόμη και με κρασί κατάφερε να με ξεστραβώσει πετυχημένα.

Πάντα γελάω και μου δίνει ….θάρρος ο Υιός Αλέξανδρος, που μόλις ξεκίνησε ποδιατρική κ ήδη κατασκευάζει ορθωτικά πέλματα, όταν μου λέει « καλά ρε πατέρα, κοντεύεις να πάς 50 και πας ακόμη σχολείο ? Δεν το’χεις και πολύ ε ?» ενώ βραδινές συνομιλίες με την Κόρη Ελένη που σπουδάζει Γλασκόβη σε κάνει και αισθάνεσαι περισσότερο φοιτητής και μοιράζεστε τις ίδιες (?) ανησυχίες, βασικά ….εκείνη καθησυχάζει εμένα !

Ευχαριστώ τον Αρά που προσπαθεί ανάμεσα στον περιορισμένο χρόνο μου να αναπτύσσει ότι νέες τεχνικές κατασκευής πελμάτων του δείχνω, πειραματισμούς με υλικά και γενικά ότι μου έρθει στο μυαλό και ταυτόχρονα να φέρει εις πέρας την καθημερινότητα με τα πέλματα των ασθενών μου.

Ευχαριστώ θερμά τον Δάσκαλο Γιάννη, που ξεμπλοκάρει το σώμα και περισσότερο το Νου μου με ιδιαίτερα ….αιχμηρό τρόπο,

Ευχαριστώ όλους τους «ανταγωνιστές» ιδιαίτερα τους μεγαλύτερους, γιατί στην ουσία δίχως αυτούς δεν θα έκανα ποτέ την όποια προσπάθεια να γίνω επαγγελματικά καλύτερος. Οι «ανταγωνιστές» ήταν πάντα οι μεγαλύτεροι ευεργέτες μου, και χωρίς την ύπαρξη τους δεν θα μπορούσα να γίνω ποτέ καλύτερος, όχι φυσικά από αυτούς, αλλά από τον …χθεσινό εαυτό μου !

Ευχαριστώ πολύ όσους …ξεχνάω τώρα, τον καπνό πίπας, το ουίσκι HAIG (κανείς δεν είναι τέλειος).

Και αν όλα τα παραπάνω ακούστηκαν λίγο κλισέ όπως με τα χρυσό αγαλματίδιο στα Όσκαρ, δεν λέω απλά ευχαριστώ, αλλά σας ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ που βρίσκεστε στην ζωή μου !

Υ.Γ

Ναι, η φωτογραφία είναι γελοία ! Και ελπίζω να χαμογελάσατε. Άλλωστε νεότερα δεδομένα υποστηρίζουν ότι το χαμόγελο και τα λόγια επηρεάζουν  την έκβαση της θεραπείας. Δοκιμάστε το.